(Verschenen in het kerkblad van Oost op 7 juli en bewerkt in het kerkblad van West op 26 augustus)
Voor veel mensen staat de vakantie voor de deur. Als je dit leest heb ik vakantie. Ik heb de ruimte om samen met onze kinderen van 6 vrije weken te genieten. Wat heerlijk dat ik de mogelijkheid heb om even afstand te nemen van mijn werk, om uit te rusten en tijd met mijn gezin door te brengen. Ik gun dat iedereen. Ik hoop van harte dat u net zoveel heeft om van te genieten als ik.
Afgelopen jaar heb ik van veel dingen in de gemeentes genoten. De ontmoetingen met jongeren, de clubdiensten, de jeugddiensten. Ik ben dankbaar voor de beide jeugdteams die samen met mij het jongerenwerk in de gemeente aansturen. Ik heb heel fijn samengewerkt met de werkgroep Opvoeding en Onderwijs in Oost. Ik heb veel mooie mensen ontmoet die met hart en ziel zich inzetten voor onze jongeren. Toch ging het niet allemaal vanzelf. Er is ook pijn. Er gaan ook dingen niet goed. Soms ging het mis in de communicatie. Er zijn mensen met hun taak in het jongerenwerk gestopt omdat het werk ze teveel werd. Jongeren zijn weggegaan uit onze gemeentes. Sommigen naar andere gemeentes, sommigen hebben besloten dat ze God niet willen volgen. In beide gemeentes zijn we bezig met grote vragen: waarom zijn er zoveel jongeren van 16 jaar en ouder die niet meer regelmatig in de kerk komen? Hoe kunnen we een gemeente zijn die op elkaar, jong en oud, betrokken is? Er lijken soms zulke grote verschillen te zijn in overtuigingen. En daardoor loopt de communicatie vaak niet soepel. Al deze dingen doen pijn en maken mijn werk af en toe lastig en verdrietig. Het raakt me omdat de gemeente ook de plek is waar God zijn kinderen bij elkaar brengt. Hij wil door de gemeente heen zijn liefde laten zien aan de wereld.
Het is de spanning waarin we allemaal leven. Die velen van jullie zullen herkennen. In het leven op aarde lossen we dit niet op. Het dwingt mij om mijn ogen steeds weer te richten op Mijn God. De Almachtige. Zijn plannen falen niet. Een mens stippelt zijn weg uit, de HEER bepaalt de richting die hij gaat. (Spr. 16:9). We hebben een grote God die te vertrouwen is. Die Zijn weg vindt door al onze gebrokenheid heen. Die niet loslaat wat Zijn Hand begon. Daarom kan ik nu rustig vakantie vieren. En daarom begin ik straks vol vertrouwen en goede moed aan een nieuw seizoen. Wij maken plannen, God gaat voor ons uit. Hij zal ons de weg wijzen en onze plannen gebruiken om Zijn Naam groot te maken en Zijn Koninkrijk te bouwen. Dat kan God alleen. Wat een geweldige God hebben wij!
Vanaf januari heb ik de cursus Waarderende Gemeenteopbouw gevolgd. Deze cursus heb ik afgelopen week afgerond met een goed resultaat. Als eindopdracht moest ik naast een verslag op een creatieve manier laten zien hoe ik de cursus in de praktijk heb toegepast. Ik heb de cursus in praktijk gebracht met de werkgroep Opvoeding en Onderwijs als onderdeel van het project Gemeentezijn2016. Ik heb voor de afronding van de cursus dit korte filmpje gemaakt over dit traject. Misschien vind je het leuk om dit filmpje te zien of nog meer over de cursus te lezen. Ik heb er een paar blogjes over geschreven. Deze blogs vind je onder het kopje ‘waarderende gemeenteopbouw’.
Ik wens jullie allemaal, meer nog dan uitrusten in de vakantie, de vrede van God toe!
Fijne zomer!
Na mijn vakantie ben ik op maandag en dinsdag overdag (meestal) in de kerk aan het werk en ben jij / bent u van harte welkom even binnen te lopen. Voor een afspraak: laat even een berichtje (eventueel met telefoonnummer) achter via contact. Blog volgen? Klik rechtsonder op ‘volg’ en laat je mailadres achter.
Renske Vermij 